dinsdag 30 juli 2013

Het Compostelaat


Apotheose in Kathedraal

De dag na onze aankomst gingen we zoals dat goede pelgrims betaamt naar de misviering voor de pelgrims in de kathedraal.  Ik heb nog maar zelden zo een volle kathedraal gezien.  De mensen stonden tot buiten aan te schuiven.  Gelukkig waren we er tijdig en konden we er nog een min of meer goede plek vinden.  Aangezien ik nogal groot ben had ik een prachtig zicht maar voor Carine was het allemaal net iets minder.
Toen moest de apotheose nog komen want na een prachtige reis met prachtig weer kregen we nu als kers op de taart het slingeren met het grote wierookvat.  Ronduit schitterend !  En dan zeggen dat ze dit maar enkele keren per jaar doen.  We zijn echte bofkonten dat we dit mochten meemaken.





En na de misviering zijn we met zijn allen (Gino en Dave, Dries, Joram en Marlies, de ouders van Marlies, Ruud en Anne, Carine en ikzelf) nog een pintje gaan drinken op een terrasje in de buurt van de kathedraal.  De Belgen hebben het daar iets langer getrokken dan onze Nederlandse reisgenoten.  Maar wij zijn dan ook niet voor niets Bourgondiërs ....

 Anne, Joram en Carl

 Carl en Dries (toffe kerel)

 Gino, Dave, Marlies, Ton

 Dave, Marlies, Ton en vrouw, Ruud en Anne

Au grand complet !

zaterdag 27 juli 2013

Have a good life !

Deze morgen had ik niet echt een wekker nodig om op te staan.  De laatste dag van de tocht weet je wel.  De laatste keer ook het ochtendritueel gedaan : douche genomen en geschoren, koffers gepakt, ontbeten, tanden gepoetst, camelbag gevuld met drank, rugzak gemaakt, met Assos chamois crème onze derrière ingewreven, met zonnecrème gezicht, handen en benen ingewreven, fiets gecontroleerd, GPS ingesteld en route ingeladen, kort gebed gedaan en dan op weg.
Vandaag stonden 56 km en 1250 hoogtemeters op het programma.  Dave en Gino overnachtten een vijftal kilometer verder in Arzua en we hadden afgesproken dat ik hen wel zou inhalen.  De eerste kilometers liepen vlot alhoewel het flink wat klimmen was.  Iets voor Touro kwam ik Joram en Marlies tegen en fietste met hen een stukje mee.  Ik had hen nog maar net verlaten als ik in Touro (23 km) Anne en Ruud tegenkwam.  Zij waren daar blijven slapen en waren pas vertrokken. Ik groette hen, wisselde nog een paar woorden en reed verder om Dave en Gino in te halen.  Maar de onweerswolken hingen dreigend boven onze hoofden en ik moest al vlug stoppen om mijn regenjas aan te doen.  Na dat oponthoud snel weer weg maar dan sloeg de pech toe.  Ineens een klap en mijn achterwiel blokkeerde.  Bleek dat een spaak gebroken was (zie foto).  Einde reis zou je zeggen maar gelukkig was Carine in de buurt en als een volleerd sportdirecteur depanneerde ze me met een reservewiel.  We konden de laatste 27 km dan toch nog uitrijden.


En die laatste kilometers waren net als de eerste nog erg zwaar.  Voortdurend op en af, er leek wel geen einde aan te komen.  Een 14-tal kilometer voor het einde haalde ik Gino in, niet na eerst achter hem te hebben gefietst en hem flink te doen schrikken.  Wat sprong die uit zijn zadel omhoog !  Gino had zich van weg vergist en daardoor was hij Dave (die wat voorop reed) uit het zicht verloren.  Ik bevestigde Gino dat we op de goede weg zaten en samen zetten we onze tocht verder.
 Serieus bergop en bergaf !

 Gino als volleerd klimmer !

Bij het binnenkomen van Santiago konden we bij het naambord in de gietende regen nog een foto maken van elkaar.  Toen we dat net gedaan hadden, arriveerden Joram en Marlies en konden we met hen de laatste 2 km fietsen.  

 We made it !

 Joram, Gino en Marlies


Iets na het middaguur kwamen we aan op het plein voor de kathedraal.  Hand in hand met Gino kwam ik het plein op fietsen.  Een emotioneel moment voor iedereen.  Carine en de kinderen stonden ook op het plein en dat maakte het des te fijner.  De omhelzingen en kussen vlogen in het rond. Iedereen was moe en uitgeput maar oh zo blij dat we in Santiago de Compostela waren aangekomen.  Carine had voor wat Cava gezorgd, dus we konden met zijn allen op het succes en goede afloop van onze tocht klinken.  Het was ook een blij weerzien met vele andere pelgrims die net als ons de tocht (de één van al wat verder dan de ander) per fiets hadden gedaan.  Dave en Gino, min moaten ut Oostende,  Joram en Marlies, het super sympathieke jonge paar uit Utrecht, Ruud en Anne uit Den Bosch, Hector, de Italiaan waarover ik al veel verhalen hoorde en die ik nu ook echt ontmoette.  Een echt heel sympathieke Italiaan (hij vloog me om de hals !).  Later die dag zou ik hem in de smalle straatjes van de stad nog op een terrasje ontmoetten.  Hij reed nog verder naar Finistere (de oceaan).  We namen afscheid en Hector gaf me een warme handdruk en zei heel oprecht : "Have a good life !".  Dit was voor mij een heel emotioneel moment, nu nog als ik dit hier neerschrijf.  Iemand die je amper kent maar door de ervaring van de Camino is er een speciale band, je kan dat niet beschrijven.  Het mooiste moment is niet de aankomst maar de tocht zelf, de beleving ervan, de aanmoedigingen van familie, vrienden en collega's, de ontmoetingen onderweg, de moeilijke en emotionele momenten die je moet doorbijten, de vreugde wanneer je 's avonds aangekomen bent, het verdriet bij de herinnering aan mijn goede vriend Johan Maes, aan nonkel Frans en overleden familie, de blijdschap omdat ik de kracht en gezondheid kreeg om dit te mogen volbrengen, de dank ook dat mijn vrouw Carine me zo goed gesteund en verzorgd heeft tijdens deze pelgrimstocht, mijn grote droom !
Of zoals Dees me het zo mooi schreef : "Compostela is een virus, dat je niet meer loslaat ! Je doet er méér dan fietsen, je ervaart er méér dan de voldoening van je grenzen eens verlegd te hebben ! Ik verwoord het met de uitspraak van een Duitse jonge meid destijds in Estella: "Hier erfährt eine Welt so wie sie sein sollte ..." Inderdaad de wereld van solidair meeleven, mensen ontmoeten, stil en dankbaar worden, oog hebben voor vele lieve attenties die "de Weg - el camino" je schenkt, je voelen leven in een grotere Context ... Context met grote C !"

 Aankomst aan de kathedraal !

Yes we can ! 

 Joram, Marlies en Ton (vader van Marlies)

 Gino, Dave, Carl, Joram, Marlies, Anne en Ruud

 Simon, Andreas, Carine, Carl en Bjarne


Ruud, Hector en Carl


Op een speciaal fietske !

Met Compostelaat !

Enkel Dries ontbrak op het plein aan de kathedraal maar ik zou hem op de terugweg naar het hotel nog tegenkomen en de hand schudden.  Uitermate sympathieke mens overigens.  Ik was blij hem te leren kennen. 
Na de aankomst aan de kathedraal gaan inchecken in het hotel, nog vlug iets gaan eten (en de aankomst van de Classica San Sebastian op TV gezien) en dan mijn Compostelaat gaan halen.  Een half uur aanschuiven en dan uiteindelijk nog mijn Compostelaat uit handen van een landgenoot mogen ontvangen.  Het was een vriendelijke man uit Charleroi die me in het Nederlands te woord stond. Een prachtige afsluiter van een mooie en onvergetelijke pelgrimstocht.

Omdat dit de laatste dag  van mijn pelgrimstocht was neem ik ook afscheid met twee nummers. Het eerste nummer draag ik op aan Hector als verpersoonlijking van alle pelgrims die ik ontmoette : onze landgenoten (Vlamingen én Walen), onze Noorderburen uit Nederland, Fransen, Zwitsers, Duitsers, Spanjaarden, Italianen, ...  Beethoven met 'Ode an die Freude' (met speciale video van flashmob). Voor mij is dit nog altijd het mooiste volkslied omdat het alle grenzen overstijgt.  Neen aan de retoriek van het nationalisme, egoïsme en individualisme.  Ja aan de verbondenheid, het broederschap en het samenbrengen en verenigen van mensen !

Het tweede nummer draag ik op aan mijn goede vriend Johan en Nonkel Frans.  Het is een schitterend nummer van de helaas veel te vroeg overleden Bram Vermeulen : 'Testament'.

En als ik dood ga, huil maar niet
ik ben niet echt dood moet je weten
het is het verlangen dat ik achterliet
dood ben ik pas als jij dat bent vergeten

vrijdag 26 juli 2013

We zijn er bijna ...

Deze morgen vroeg gewekt door de andere (Spaanse) pelgrims die hun voettocht al voor 7 uur aanvatten.  Na ontbijt met Dave, Gino, Anne en Ruud nog vlug wat drank gekocht in het warenhuis want in het hotel hadden onze flessen Aquarius blijkbaar niet in de frigo gelegen.  Daarna konden we op weg voor een rit van 73 km en 1456 hoogtemeters van Sarria naar Sedor (op 5-tal km van Arzua).
Al vanaf de eerste kilometer ging het stevig bergop.  De laatste loodjes wegen het zwaarst zegt men wel eens en dat was vandaag zeker het geval.  De vermoeidheid na 3 weken fietsen is bij iedereen in min of meerdere mate aanwezig.  Bovendien verlangt iedereen naar de finish en de apotheose aan de kathedraal van Santiago de Compostela.  Maar eerst dus nog wat op de trappers staan.

 Onderweg van Sarria richting Arzua.

Tot Portomarin gaat het stevig bergop en bergaf.  Iets voor Portomarin komen we ook Joram en Marlies (je weet wel, het jonge Nederlands koppel op huwelijksreis) en Dries tegen.  Tijd voor een gemeenschappelijke foto want gedurende de ganse tocht hebben we elk wel eens met elkaar gefietst maar nooit echt samen geweest.  Portomarin (24 km) ligt aan een kunstmatig stuwmeer en is eigenlijk na de aanleg van de stuwdam volledig heropgebouwd op een hoger gelegen plaats.  Het oorspronkelijke Portomarin ligt immers midden het meer.  Bij laag water kan je de oude pelgrimsbrug over het water nog zien.

 Gino, Marlies en Dries (gebukt), Dave, Joram, Ruud en Anne.

 Marlies en Joram na afdaling over brug Portomarin.

 Het kunstmatige stuwmeer bij Portomarin.

 De nieuwe brug over het stuwmeer.

 Korte pauze aan oevers van stuwmeer.

Iets voorbij Portomarin, in Gonzar (31 km), besluiten we ons middagmaal te nemen.  Ik hou het bij een macaroni bolognaise en de Oostendse broers bij een broodje Spaanse ham.  Dries, Joram en Marlies waren verder gereden en Ruud en Anne zouden een half uurtje voor ons vertrekken.  De namiddag zou ik dus met Dave en Gino verder fietsen maar we kwamen Dries nog een keer tegen nadat die zich van weg had vergist. 



In een dorpje iets voorbij Ligonde was zelfs een heus dorpsfeest aan de gang.  Met feesttent en een groot podium waarop een plaatselijke muziekgroep het beste van zichzelf gaf.  Hier konden we uiteraard niet zomaar passeren en we lieten ons verleiden om een pint te drinken.  Dave huppelde zelfs enthousiast mee met de polonaise !

 De plaatselijke vedetten wachten duidelijk nog op de grote massa !

 Gino, een vedette uit Oostende !

Dave midden de polonaise !

 Van al dat fietsen krijg je dorst !

In Melide kwamen we terug Dries tegen.  Die reed verder naar Arzua waar hij zou overnachten.  Joram en Marlies zaten op een terrasje en daar hebben we ons gezellig bij gezet.  Een cola en een pintje gedronken en dan de tocht verder gezet naar ons hotel.  Daar zullen we de laatste keer overnachten alvorens koers te zetten naar Compostela.  Ons einddoel nadert met rasse schreden !

Dave, Marlies, Gino en Joram op terrasje in Melide.

Als nummer van de dag kies ik voor ‘We take care of our own’van Bruce Springsteen.  Ik geef het toe, ik ben een die-hard fan van The Boss.  Klasse te koop, gedreven, passie, onovertroffen E-Street Band Alhoewel ik Clarence Clemmons (The Big Man) en Danny Federici wel mis. Ik zag Bruce Springsteen & The E Street Band al verschillende keren live en het ontroerd me telkens weer.  De magie, de kracht en muzikale klasse van hun optreden is fenomenaal.  Je moet dit echt meegemaakt hebben.

I've been knockin' on the door that holds the throne 
I've been lookin' for the map that leads me home 
I've been stumblin' on good hearts turned to stone 
The road of good intentions has gone dry as bone 


Where're the eyes, the eyes with the will to see

Where're the hearts, that run over with mercy
Where's the love that has not forsaken me
Where's the work that'll set my hands, my soul free
Where's the spirit that'll reign rain over me
Where's the promise from sea to shining sea