vrijdag 19 juli 2013

De stelling van Backx Senior (Part 1)

Mijn vader,  een niet onbegenadigd leraar wiskunde op rust, zat vroeger (en misschien nu wel ook) nooit om een krasse uitspraak verlegen.  Eén van die klassiekers, of laten we het gezien zijn wiskunde-achtergrond gerust maar stellingen noemen, is volgende : 'Als iets niet uitdrukkelijk verboden wordt, dan is het toegelaten !'.  Een wijsheid die me vandaag goed van pas is gekomen.  Maar daarover later meer.
Deze morgen was er eerlijk gezegd één om vlug te vergeten.  Een pruttelend darmstelsel (en dat mag je gerust letterlijk nemen), een maag die in de knoop lag en een iets te vlotte stoelgang kondigden niet onmiddellijk grote atletische prestaties aan.  Mijn ontbijt, ik moet er jullie ongetwijfeld geen tekening bij maken, heb ik naar binnen gewrongen.  Enfin, na de vijfde toiletgang, konden we eindelijk om tien uur vertrekken.  Echter niet na eerst een staaltje van mijn rijkunsten getoond te hebben in een veel te krap bemeten ondergrondse parking.  Ik geef het graag toe, met een Mercedes gaat één en ander een stuk vlotter dan met, zeg maar een Daihatsu ...  Tja, Das Beste oder nichts !
We wrongen ons door de nauwe steegjes (zie foto hieronder) van Estella naar de officiële start van een alweer pittige rit van 95km met 1641 hoogtemeters.  Omwille van de hierboven geschetste ongemakken werd beslist om elk uur te stoppen om wat te rusten en te eten.


Na een goed uur waren we al in Torres del Rio (zie foto hieronder) en hadden 26 km op de teller.  De opmerkzame lezer zal het ongetwijfeld niet ontgaan zijn dat het landschap Toscaanse trekjes heeft.  Dus gene platte pannekoek zoals bij ons !



Rond de middag moest ik door Logrono rijden en dat is (zie foto hieronder) toch al een serieuze stad.  Laat ons zeggen vergelijkbaar met Gent maar bijlange zo schoon niet.  Tijdens dit traject moesten we er  de aandacht bijhouden want veel smalle paadjes, fietstunnels, druk verkeer in de binnenstad en een passage langs een stuwmeer annex recreatieoord waar het opletten geblazen was.  Een gedeelte van dit stuk (een kleine kilometer) stond immers niet als weg aangeduid op mijn GPS-kaart.  Bang afwachten wat mijn GPS ging doen : de baan weergeven of uitslaan.  Gelukkig bleef hij de weg op de kaart aanduiden zodat ik me hierop perfect kon oriënteren.
Iets voorbij Navarrete (60km) namen we de tijd om onze pic-nic te verorberen.  En hiervoor nemen we dan ook telkens de tijd (één tot anderhalf uur).  Ondertussen hebben we al honderden pelgrims te voet tegengekomen.  Waar je in Frankrijk nog weinig pelgrims te voet zag, is dit nu exponentieel gestegen.  Ook de fietspelgrims zie je meer maar daarvan zijn er beduidend minder dan pelgrims te voet.


Tijdens de middagpauze beslisten we bij het bekijken van de wegenkaarten om de stelling van Backx Senior toe te passen.  We zouden een stukje semi-autostrade meepikken.  Op die manier deden we vandaag wel evenveel kilometers maar kunnen we morgen al een stuk verder (lees 20 km) beginnen.  En aangezien er bij het begin van de autostrade geen verbodsbord voor fietsers stond, was dit toegelaten !  Gelukkig was er niet teveel vrachtverkeer maar het was toch wel een unieke ervaring. Telkens een wagen of vrachtwagen aankwam met mijn linkerarm aangeven om afstand te houden en wat uit te wijken.  En dat werkte aardig.  Maar wat was het er heet !  38 graden is niet bepaald een cadeau en als je daarbij nog een klim van 4-5% gedurende 3 km moet verteren  ...  Tja, daar krijg je het warm van.  Wat verfrissing en veel water (zie foto's hieronder) zijn dan ook welgekomen.  We hadden wel bekijks daar op de parking van de autoweg ....



Na 96 km bereikten we veilig en wel Santo Domingo de la Calzada (geef toe, een mondvol).  Fiets in de wagen en dan naar het hotel (zie foto hieronder).  We liggen gelogeerd in het prachtige klooster/hotel van San Milo.  Echt de omweg meer dan waard.  Straks de inwendige mens versterken en dan onder de wol.



Als nummer van de dag kies ik voor, kan het toepasselijker, 'Autobahn' van Kraftwerk.  Als één van de vaandeldragers van de Neue Welle in Duitsland hebben Ralf Hütter en Florian Schneider een rijk electronisch palmares op hun naam staan.  Maar persoonlijk vind ik 'Autobahn' één van hun sterkere nummers.  Luister er naar in je wagen of truck en geniet.  Wat mij betreft een ideale 'road-song'.  Ik heb een live versie gekozen maar geniet vooral ook van de wondermooie clip.


Wir fahr'n fahr'n fahr'n auf der Autobahn
Vor uns liegt ein weites tal
Die sonne scheint mit glitzerstrahl
Die fahrbahn ist ein graues band
Weisse streifen, gruener rand
Jetzt schalten wir das radio an
Aus dem lautsprecher klingt es dann:
Wir fahr'n auf der Autobahn...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten